In de tijd dat ik voor het eerst naar een hele echte discotheek ging klonk dancing net zo ouderwets als discotheek nu.
Op mijn zeventiende ging ik er voor het eerst naar toe.
Mijn zusje Angelique die drie jaar jonger is, ging toen al regelmatig uit, en snapte maar niet dat haar grote broer niet uit ging.
Het trok me gewoon niet, overdag kwam ik geregeld in discotheken, nachtclubs en zelfs seksclubs, nee ik deed er niks anders als mijn vader helpen die deze tenten verbouwde dan wel restaureerde.
Ik kan mij herinneren dat ik een keer in nachtclub “de ambassadeur” in Scheveningen, heel wat klein geld uit de wc pot viste, die bij dronken kerels uit hun broek was gevallen.
De remsporen konden mij niet schelen, mijn handen kon ik altijd wassen, met mijn mouwen ging dat wat moeilijker.
Mijn buit maakte ik dan op in de amusementshal op de pier.
Het kwam ook voor dat ik boodschappen deed voor een piemel melk meisje die in de Cinderella werkte, of ik hing de DJ uit achter de draaitafels in een Discotheek of nachtclub.
Ja dat was allemaal best plezant bij nader openen van deurtjes in mijn hersenen die ik tot dit verhaal gesloten hield, bofkonten zijn jullie maar dat ik die gewoon even voor jullie open doe.
Ik spreek u aan met jullie omdat ik hoop dat u dit verhaal met meerdere tegelijk leest.
Wim mijn buurjongen die zijn dagen doorkwam met zoveel mogelijk te lijken op George Michael, we wisten toen nog niet dat George meer van mannen hield, en wie weet is Wim nu wel een enorme nicht.
Zo zag de zonnebank gebruinde, geföhnde, dubbele oorring dragende Wim er wel uit.
In Delfshaven vonden ze hem een poot, waar hij terecht schijt aanhad, want iedereen die toen geen matje had zoals ik vonden ze een bruinwerker, heel belangrijk ook allemaal.
Zolang je niet op de vlees klopper hoeft maakt het toch geen witte billen uit waar iemand seks mee heeft.
Maar leg dat die gasten maar eens uit.
Mocht Wim niet zo populair in Delfshaven zijn, daarbuiten was hij dat zeker wel, en dat wist hij maar al tegoed.
Geregeld riep een huppelkutje op straat, “daar loopt George Michael” waarop Wim dan meestal stoer tegen mij zei, “wil jij haar neuken Brother Louis” ja waarom hij mij zo noemde is me nu nog onduidelijk.
Hij haalde mij dus over om eens te gaan stappen.
Maar mijn probleem was dat ik geen nette broeken had, nou die had zijn vader wel.
Een Indonesische man net iets langer dan Paulus de Boskabouter.
Daar gingen we dan ik in een veel te strakke zwarte pantalon, bovendien ook veel te kort, met eronder witte tennissokken en zwarte bordeel sluipers, ook twee maten te groot van mijn vader.
Echt zeker van mezelf was ik niet in deze idiote out-fit.
Wat me ook niet hielp was dat Wim de hele weg naar het centrum heeft lopen lachen.
Steeds als ik terug naar huis wilde lopen, zei hij dat ik er tof uit zag.
Aangekomen voor discotheek Amora, ging ik snel in de schaduw staan, zodat de uitsmijters mij niet konden zien en ik naar binnen mocht, hadden ze mij maar geweigerd.
Op de muren stonden bar slecht Griekse goden geschilderd.
Daar had ik het dan ook over tegen Wim die mij wijs negeerde.
Hij keek naar meiden die wild op Madonna, “like a prayer” stonden te dansen.
Ik wilde ook dansen, maar Wim adviseerde mij dat dit niet echt cool was, als je net binnenkwam.
Alsof iemand mij had opgemerkt, of had willen opmerken.
Braaf dronk ik mijn glas cola niet te snel leeg, want ik had maar 15 gulden bij me.
En dat was toen al twee keer niks.
En dan die verdomde consumptiekaart, als je die kwijt raakte moest je 5oo gulden betalen.
Zelfs onder het dansen hield ik mijn hand op die klote kaart.
De meiden stonden zo dicht bij, maar waren voor mij toch zo ver weg.
En ik had nog wel pasjes ingestudeerd met Wim, en mijn haar gemodelleerd met gele Hema gel.
Soms dacht ik dat een meisje naar me lachte, maar dat bleek dan naar Wim naast mij.
Hij was een vriend, en in de regel wens je die het beste, nou voor mij kon hij echt ter plekke dood neer vallen.
Maar al mijn boosheid hield ik in de schedel.
Daarbij kwam dat Wim mij waarschijnlijk in Eén klap op de Schoot van Petrus had geslagen.
Misschien ook wel niet, maar om daar nou om te gaan vechten in een discotheek, ik hield het maar bij piekeren en naar meisjes gluren, om later alle beeldjes die ik had vast gelegd, in mijn bedje terug te laten komen en nog eens en nog eens en nog eens.
Eindelijk gingen we als enige jongens de dansvloer op.
Om me heen negeerde ik het wijzen en gegiechel naar mijn persoon.
En weldra was ik alles wat ik ooit aan dansen gezien had in Eén dans aan het combineren op weet ik veel wat voor nummer, daar had ik geen aandacht voor, ook niet voor Wim of de andere levende in die crème gekleurde ruimte.
In mijn dans voelde ik mij verheven boven alles en iedereen.
In feite was ik natuurlijk in een uitgelaten extreme vorm van zielige vrolijkheid beland.
Toen het nummer afliep naar het volgende nummer keek ik trots naar de plaats waar Wim net nog stond te dansen.
Al snel zag ik hem in een diep gesprek met een blonde rondborstige tante aan de bar staan.
Ik zeek bijna in mijn inmiddels uit het kruis gescheurde broek van jaloersheid.
Dat besloot ik maar niet te doen en leegde mijn blaas in het urinoir.
Daarna dronk ik heel veel water, om uit te sparen op de drank.
Toen ik de dansvloer weer betrad stond Wim inmiddels op zijn Frans te kussen met de blonde tante.
Hij ging zijn gang maar, ik ging uit mijn dak op alle ellende die in die dagen in de top 40 stond.
Na een kwartiertje ruste ik even uit tegen het hokje van de DJ.
Hij keek me glimlachend aan en noemde mij Michael Jackson.
Dit kwam op mij over alsof hij me belachelijk maakte, dus spuwde ik op zijn hippe T-shirt toen hij bukte om een plaat uit zijn koffer te pakken.
En met een genot zalig gevoel ging ik weer verder met dansen op zijn slechte muziek.
Iedereen kon inmiddels mijn Boxersshort zien, maar dat mocht de pret niet drukken.
Na een tijdje kwam Wim naar me toe, hij was moe en wilde naar huis.
Buiten gaf ik de uitsmijter een gulden, die hj tegen mijn voorhoofd aan piekte.
Hij was iets te vierkant om in Eén keer knock-out te slaan, dus liepen we naar huis.
Wim schepte op over zijn getongzoen, met geen woord had hij het over mijn dans kwaliteiten.
Hij was vast jaloers….
Bestel nu mijn absurdistische roman, Mijn zoon Jordi (de imbeciel)
