Gisteren ging ik samen met mijn vriend Martijn Oosterga een bankje ophalen in Schiedam, de jeneverstad waar ik zestien jaar heb gewoond. Het bankje was niet zomaar een bankje, daarvoor hadden wij niet al de files onderweg hoeven beleven, gadverdamme wat is de snelweg lelijk, en al helemaal met drie meter per minuut in een file. Bedrijven terreinen, verschrikkelijke reclame borden (op de Toekan na van van der Valk restaurants, misschien had een Valk toepasselijker geweest), echt niets verrassends te zien langs de snelweg, misschien wat kunst objecten die voor iedereen door de beugel kunnen, en soms wat beter graffiti, maar de meeste is minder, wat ik mij kan voorstellen als je met wat spuitbussen je leven de kans geeft om plaats te maken voor de dood, op de vlucht heuvel, dan moet je sterk in je sneakers staan om een knallende pièce te zetten hoor.
Maar goed het is dus een heel bijzonder kunst bankje gemaakt door mijn oude maatjes kunstenaars duo SAGE Art uit Schiedam. Het bankje heeft sinds het begin van deze eeuw bijna constant rond gereisd, door stad en land. Het mooie bankje krijgt nu zijn rust in de kunsttuin van Martijn, en moest dus voor voorlopig zijn laatste reis naar Zuidwolde in het mooie Drenthe gaan maken (is ons gelukt) Het heeft mij en gelukkig nog andere altijd verbaasd dat het werk van SAGE Art niet Wereld beroemd is, dit duo maakt al sterk en originele werken die eigenlijk nergens mee te vergelijken zijn, u moet echt even naar SAGE Art op internet zoeken, want u valt gegarandeerd van de ene in de andere verbazing, en zeg het voort. Dat ze niet Wereld beroemd zijn ligt alles behalve aan de kunst die zij fabriceren in de Schiedamse Gorzen.
Met een vette joint maakt het allemaal wat dragelijker, en wat lekkere techno van DJ Tinus naast mij, mocht u hem willen boeken, neem gerust contact met mij op, ik besluit net zijn manager te zijn.
Tergend langzaam reden wij langs Kleinpolderplein, waar mijn vader bijna om het leven kwam door een idioot die met een gangetje van 120 kilometer tegen met wielrennende arme vader aanreed in 1994. En dan zeggen ze dat sport gezond is, hou op, schei uit. Auto’s voortrekken is zwaar maar ze tegenhouden is nog veel zwaarder, het is mijn pa toch gelukt, hij leeft nog, al is dat niet zonder zwaar hersenletsel en allerlei andere ellende. Nu moet ik mijn moeder er wel even bij halen, want zonder haar dagelijkse engelen geduld had mijn vader het niet gered.
Langzaam maar gestaag naderde wij Schiedam. Zo’n beetje alle winkels en restaurants die ik voor het laatst elf jaar geleden heb gezien, hebben plaats gemaakt voor andere winkels of erger leegstand.
Nu ben ik nog wel een aantal keer in Schiedam terug geweest uiteraard, maar dan op andere plekken als waar wij nu reden. Het deed heel vreemd aan, een beetje alsof we een aflevering van Twin peaks waren ingereden. Het decor was er nog, maar het gevoel dat ik er vroeger bij had was weg. Eerder had ik dit in Delfshaven waar ik opgroeide aan de Havenstraat, altijd was er energie in de straat, die er nu niet meer is. De cafeetjes zijn verdwenen, de winkels, en natuurlijk een groot gedeelte van de mensen die er woonde, zo gaan die dingen.
Het was fijn om SAGE, Saskia van Herwijnen en Gerrit van Schuppen na minstens drie jaar weer te zien. Ze hadden er zichtbaar moeite mee dat het bankje weldra Schiedam ging verlaten. Ook Jolie Hakkert en Gijs van Rij twee andere bekende Schiedammers en lieve vrienden van mij waren er.
Het was echt vervelend dat wij niet net als vroeger tot laat in de avond konden bomen over kunst en muziek, samen hadden wij met wat andere kunstenaars onze eigen stroming het NAR=Me, en ik schrijf was, maar de stroming is nooit opgeheven, zit altijd in ons hard, en kan er zo weer uitkomen.
Als ik iets mis van Schiedam, is het de kunstenaars die niet onder doen voor die van grote broer Rotterdam. Het was altijd genieten, om bij groep exposities weer te zien in Pand Paulus de voormalige kerk aan de Lange Haven (waar dichter Piet Paaltjes ooit Dominee was, alvorens hij zelfmoord pleegde in Schiedam) hoe de kunstenaars zich ontwikkelde, vaak prachtige exposities en op de één of andere manier hoe gevarieerd de gepresenteerde kunst ook van van de Kunstenaars aangesloten bij Stichting Kunstwerk, het was nooit onsamenhangend. Ik ben heel trots om in Schiedam mij te hebben ontwikkeld in de kunst wereld, waar ik ook exposeerde, nooit dacht ik, dit kan niet beter, want ik had tussen de werken van Schiedamse kunstenaars mogen exposeren.
Tot slot nog wat namen van kunstenaars waar u naar kunt zoeken, mocht u ze nog niet kennen, heel veel kijk plezier.
Theo Gootjes, Tineke Weber, Esther Zitman, Sjef van Duin, Mia Van der Burg, Pim van Halem, Sjef Henderickx, Sacha Quartel-Zuidam, Jacques Tange, Diet Wiegman, Daan van Golden, Damy van der Waal, Monique Veldhoven en dan ben ik er vast nog vergeten. http://narisme.blogspot.com/
